Dit hybride kunstwerk is een bewerkte foto van een treurende vader met, liggend op zijn schoot, zijn dode zoon. De originele foto is gemaakt door (oorlogs)fotograaf Manu Brabo (Spanje, °1981) in 2013, waarmee hij de Pulitzer Prize in de categorie Breaking News Photography (z/w of kleur) won.
Khaled Barakeh bewerkte de bestaande foto door de afdruk van het silhouet van de dode zoon van het papier af te pellen. Daarmee schermt hij enerzijds de identiteit van het slachtoffer af, maar maakt hij anderzijds het geweld en het lijden des te zichtbaarder. Het afpellen van het silhouet maakt het getoonde leed bijna tastbaar. Dit effect wordt nog versterkt door de witte papieren passe-partout waarop de foto is gemonteerd: het wit en de materialiteit van het papier resoneren met het wit en de fysieke afwezigheid van het afgepelde silhouet in de kleurenafdruk.
De keuze om het werk zonder klassieke omlijsting te tonen, draagt bij aan het rauwe karakter van de voorstelling. De passe-partout vormt dan ook een onlosmakelijk onderdeel van het kunstwerk.
'What Is Lost Is What Remains' werd in 2024 in opdracht van het MAS gerealiseerd. Het is een materiële manifestatie van een concept dat eerder, in 2014, door Khaled Barakeh werd uitgedrukt in een reeks van 5 kleine fotografische papieren afdrukken waarvan telkens delen van de afdruk zijn afgepeld van het papier (https://www.khaledbarakeh.com/sp/the-untitled-images).
De kunstenaar geeft een nieuwe naam aan deze nieuwe materialisatie: What Is Lost Is What Remains (Series: The Untitled Images). Het werk is geen zuiver fotografisch kunstwerk maar eerder een hybride werk waarbij fotografie wordt gebruikt als basis waarop de eigenlijke artistieke ingreep – het afpellen van het papier – werd uitgevoerd.
Het beeld van de treurende vader resoneert sterk met de klassieke 'piëta' uit de christelijke traditie: de treurende Maria met op haar schoot haar pas gestorven zoon Jezus.
