Deze holle, aardewerken figuur wordt ook wel 'holle baby' genoemd. Het beeld is echter van een onbestemde leeftijd, niet die van een baby. Ze hebben vaak geen duidelijke geslachtskenmerken. Er zijn verschillende interpretaties van deze beeldjes. De meest gangbare is dat het 'jaguarkinderen' zijn, de vrucht van seksueel verkeer tussen een vrouw en een bovennatuurlijke jaguarachtige. Volgens een andere hypothese, geopperd door artsen en medische antropologen, zijn het afbeeldingen van misvormingen en geboorteafwijkingen; dergelijke mensen zou een bovennatuurlijke kracht zijn toegekend. De derde interpretatie heeft te maken met de funeraire context waarin deze holle beelden zijn opgegraven: altijd samen met de menselijke resten. Mogelijk zijn de 'holle baby's' een visualisatie van het geloof die in het graf werden meegegeven als 'bewaarplaats voor de ziel', en die daardoor zeker zou kunnen terugkeren. Deze figuur heeft achteruitgetrokken schouders en armen, gespreide benen en gekromde voeten met ingetrokken tenen. Al deze kenmerken doen denken aan een kind dat leert rechtop te zitten en zijn hoofd omhoog te houden. De mond heeft de bekende omlaaggetrokken vorm; in combinatie met de amandelvormige, loensende ogen geeft hij het kind een verraste of geschrokken uitdrukking. De ogen en de mond geven rechtstreeks uit op de holle ruimte in het beeld; dit voorkwam dat het tijdens het bakproces zou breken door de hete lucht vanbinnen. Misschien zijn deze luchtgaten tegelijkertijd ook toegangspoorten waarlangs de ziel zjin bewaarplaats kon betreden of verlaten.
