Deze zittende figuur, getooid met een hoofdband en verschillende sieraden, houdt de ene hand voor de mond en heeft een rammelaar in de andere. Houding en rammelaar doen vermoeden dat we te maken hebben met een sjamaan die een seance houdt.
Tal van grafbeelden uit West-Mexico stellen waarschijnlijk sjamanen voor. Net zoals het vandaag in deze regio bij de Cora en de Huichol, de nazaten van de schachtengravenbouwers, nog het geval is, speelde de sjamaan een centrale rol in de samenleving als bewaarder van de esoterische kennis en bemiddelaar tussen de levenden, de voorouders en de goddelijke wezens. In die optiek lijkt het logisch dat hij, in de vorm van een beeltenis, de doden vergezelde naar het hiernamaals om ze ook daar tegen kwade invloeden te beschermen.
Dergelijke West-Mexicaanse aardewerkfiguren zijn heel ruim vertegenwoordigd in openbare en privé-verzamelingen. Toch is dit deel van Mexico archeologisch weinig onderzocht. Wie de dragers waren van de schachtgravenculturen, die omstreeks 200 BCE tot 500 CE worden gedateerd, is niet geweten. De culturen worden aangeduid met de namen van de plaatsen waar de meeste graven zijn aangetroffen, in een bergachtige vulkaanstreek, die delen van de huidige provincies Nayarit, Jalisco en Colima beslaat.
